Weterynarz Wesoła, Stara Miłosna, Warszawa, Przychodnia Weterynaryjna

Nikt tak nie docenia geniuszu zawartego w twoich słowach jak twój piesChristopher Morley
Można żyć bez psa, ale nie warto Heinz Ruchmann
Kto posiada kota, nie musi się obawiać samotnościDaniel Defoe
Psy nie są całym naszym życiem, ale czynią je pełnymRoger Caras
Ten kraj szczęśliwy... gdzie po psie płaczą szczerze i dłużejAdam Mickiewicz
kot akuku2
A+ A A-
19 Mar

Wirusowa białaczka kotów

Napisane przez Opublikowano w Porady
Wirusowa białaczka kotów nie musi być wyrokiem
 
sick-cat-mascota

Czym jest kocia białaczka?
Białaczka kotów jest nieuleczalną chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus kociej białaczki w skrócie FeLV (od Feline Leukemia Virus).

Do zakażenia wirusem białaczki kociej dochodzi najczęściej przez bliski długotrwały kontakt chorego kota z innymi kotami, np. przez korzystanie ze wspólnych misek, kuwety, kocyków, wzajemne wylizywanie. To dlatego białaczka kocia nazywana jest często chorobą miłości. Wirus może też przenosić się w przypadku pogryzień oraz w trakcie ciąży i porodu. Nowonarodzone kocięta z trwałą wiremią (obecnością wirusa we krwi) najczęściej umierają w ciągu kilku tygodni.
 Mother-cat-with-kittens

Jak zdiagnozować białaczkę u kota?
Białaczka kocia jest chorobą przewlekłą. Większość zarażonych kotów przez długi czas nie wykazuje żadnych objawów chorobowych lub ma jedynie objawy niespecyficzne. Najprostszą i najszybszą metodą diagnozowania białaczki jest wykonanie testu płytkowego. W celu jego wykonania lekarz weterynarii pobiera od kota kroplę krwi, deponuje ją w okienku testowym, dodaje odczynnik, a po 5-10 minutach odczytuje wynik testu.

W przypadku wyniku dodatniego u klinicznie zdrowego kota zaleca się powtórzenie testu po 12 tygodniach. Możliwe, że kot miał kontakt z wirusem i ma przejściową wiremię, jednak nie oznacza to jeszcze, że zachoruje na białaczkę. W przypadku kociąt warto powtórzyć test (niezależnie od wyniku), po ukończeniu przez kota 6 miesiąca życia.
Szczepienia nie mają wpływu na wynik testu na białaczkę.

Zapobieganie zakażeniu.
W zapobieganiu zakażeniu wirusem białaczki kotów, kluczową rolę odgrywają szczepienia ochronne. Szczepionka nie chroni kota w 100%, jednak znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania w przypadku zetknięcia się z wirusem.
Ze względu na ryzyko wystąpienia mięsaków poinjekcyjnych, szczepienia ochronne powinny być wykonywane tyko u kotów narażonych na kontakt z wirusem - żyjących w dużych skupiskach lub wychodzących na dwór. Przed szczepieniem należy wykonać test na obecność białaczki. Szczepimy tylko koty, których test wyszedł ujemny.
Test w kierunku białaczki warto też wykonywać u nowych kotów, przed ich wprowadzeniem do stada.

chory kot
 
Czy mój kot zachoruje?
Nie każdy kot, który zetknął się z wirusem białaczki kotów zachoruje. Po kontakcie z wirusem mamy trzy możliwości przebiegu zakażenia. W tym czy u kota rozwinie się pełnoobjawowa białaczka, kluczową rolę odgrywa układ odpornościowy.

Dobrze odżywiony, zadbany, wolny od pasożytów i zaszczepiony przeciwko białaczce kot ma duże szanse całkowicie uwolnić się od wirusa. Młody kot, ogólnie zdrowy, ale z nieco słabszym układem odpornościowym z dużym prawdopodobieństwem zwalczy pierwszy atak choroby ale wirus w nim przetrwa. Taki kot znajdzie się w grupie bezobjawowych nosicieli, a sama choroba może ujawnić się dopiero po wielu latach. Koty o najsłabszej odporności - zarobaczone, zestresowane, niedożywione, żyjące w dużych skupiskach - zachorują najszybciej i u nich dojdzie do pełnoobjawowej choroby. Ta grupa kotów ma najmniejsze szanse na przeżycie.

Czy ja albo mój pies możemy się zarazić białaczką od kota?
Wirus białaczki kociej jest specyficzny gatunkowo. Nie ma szansy, aby właścicieli lub jego podopieczni z innych gatunków zachorowali. Chorują jedynie koty, najczęściej w wieku 1 do 6 lat. Brak jest predyspozycji rasowych natomiast według najnowszych doniesień nieco częściej chorują samce niż samice.
pies z kotem
 
Mój kot ma rozpoznaną białaczkę. Co mam robić?
O koty zarażone wirusem białaczki należy szczególnie dbać. Powinny przebywać w spokojnych, bezpiecznych warunkach, a sytuacje stresowe w ich życiu należy ograniczyć do absolutnego minimum.

Z kilku powodów zakażonych kotów nie należy  wypuszczać samych na dwór. Po pierwsze - te koty są bardziej podatne na infekcje i urazy. Każde obciążenie układu odpornościowego zwiększa ryzyko aktywacji wirusa i rozwoju pełnoobjawowej choroby. Po drugie - te koty są aktywnymi siewcami wirusa i przez bezpośredni lub pośredni kontakt z innymi kotami roznoszą chorobę. Jeśli kot do tej pory miał możliwość swobodnego wychodzenia na dwór, prawdopodobnie nie przyjmie chętnie takiej zmiany. Mimo wszystko, jako odpowiedzialni właściciele, powinniśmy zadbać o jego bezpieczeństwo i bezpieczeństwo innych okolicznych kotów. W tym celu możemy wydzielić kotu bezpieczny, zamknięty teren, do którego inne zwierzęta nie będą miały dostępu. Możemy też przyzwyczaić kota do spacerów na smyczy i towarzyszyć pupilowi podczas przechadzek.

Czas przeżycia kotów zarażonych wirusem białaczki, jest wprost proporcjonalny do wydolności jego układu odpornościowego, dlatego chorym kotom zaleca się podawanie preparatów immunostymulujących. Najczęściej stosowane są preparaty na bazie interferonu i beta-glukanu. Szczegółowe informacje dotyczące ich stosowania, możecie Państwo uzyskać u lekarza weterynarii.
 W odporności dużą rolę odgrywa też praca układu pokarmowego. Koty zarażone wirusem białaczki często mają kłopoty z trawieniem i wymagają delikatnej, wysokiej jakości diety. Ze względu na zwiększone ryzyko zakażeń, powinniśmy unikać podawania surowych produktów. Warto też wspomagać pracę przewodu pokarmowego odpowiednimi pre- i probiotykami.

Aby układ odpornościowy kota nie był dodatkowo obciążony, powinniśmy zadbać o prawidłową profilaktykę. Koty FeLV (+) powinny być stale zabezpieczone przeciwko pasożytom zewnętrznym, regularnie odrobaczane i doszczepiane przeciwko podstawowym chorobom zakaźnym. W przypadku zaobserwowania u ich jakichkolwiek objawów chorobowych, należy skontaktować się z lekarzem weterynarii, gdyż nawet proste z pozoru infekcje mogą być groźne.

Wiele kotów zarażonych białaczką ma choroby przyzębia i kamień nazębny. Warto zawczasu zadbać o stan jamy ustnej kota. Dzięki regularnej higienie nasz kot może uniknąć bolesnych zapaleń jamy ustnej i kamienia nazębnego. Jeśli kot ma już kamień nazębny warto go usunąć, gdyż stanowi on stałe źródło bakterii, które mogą skutecznie skrócić życie naszego pupila.

zapalenie jamy ustnej

Na podsumowanie.
Koty zarażone wirusem białaczki, przy odpowiednich warunkach i przy zapewnionej opiece, mogą przeżyć wiele szczęśliwych lat. Na długie życie nie mają szans koty zaniedbane i żyjące w dużych skupiskach - głównie w schroniskach. Dla tych kotów adopcja jest szansą na życie. Jeśli zastanawiacie się Państwo nad adopcją kota, warto pomyśleć o takim mruczku.
 
kocia miłość


  Autor: lek. wet. Monika Buza

Bibliografia
1. „5 minut konsultacji weterynaryjnej psy i koty” Larry Patricki Tiley i Francis W. K Smith jr. Str 1614 – 1617
2. "Praktyka kliniczna: koty", Marian C Horzinek, Vera Schmidt, Hans Lutz, rozdział 5 i 21
3.  http://www.portalweterynaryjny.pl/artykuly/choroby-zakazne-i-pasozytnicze/wirus-bialaczki-kotow-felv-41.html
4. http://www.veterynaria.pl/articles.php?id=7
5. http://www.neanimalhospital.us.com/pet-health/general-health-concerns/feline-leukemia-virus-felv/
6. „Białaczka kotów”  lek wet Ewa Wojciechowska – Jędrzejczak  artykuł z gazety Biznes weterynaryjny 12/2011

Zdjęcia
1.http://c2-preview.prosites.com/202897/wy/images/sick-cat-mascota-pet-gato-enfermo-termometro-animal-vet1.jpg
2.http://vignette4.wikia.nocookie.net/warriorsshare/images/3/3f/Mother-cat-with-kittens.jpg/revision/latest?cb=20110802025414
3. http://wagbrag.com/wp-content/uploads/2013/03/162970946.jpg
4. http://www.blackdogdev.com/wp-content/uploads/catdog1.jpg
5. http://www.cathospitals.net/Stomatitis.jpg
6
https://i.ytimg.com/vi/dpN6TwFb9rY/hqdefault.jpg
Czytaj więcej...
Jak zapobiegać otyłości u kota?

W profilaktyce otyłości istotną rolę odgrywają następujące czynniki:
1. kontrolowanie ilości i jakości zjadanej karmy,
2. zapewnienie odpowiedniej ilości ruchu,
3. zaspokojenie potrzeb emocjonalnych kota,
4. regularna kontrola masy i kondycji ciała.
 
happy cat

W profilaktyce otyłości kluczową rolę ma ilość zjadanej karmy, czyli ilość pobieranej energii. Przeciętny 4 kg kot potrzebuje dziennie 240 kcal. Tyle kalorii zawiera przeważenie ok. 50-60 g karmy suchej lub 3-4 saszetki.  Szczegółowe informacje dotyczące dawkowania karmy można zawsze znaleźć na jej opakowaniu. W przypadku kota bardzo ważne jest dokładne odmierzanie potrzebnej ilości karmy. Polecam używanie w tym celu wagi kuchennej. Dawkując "na oko" lub przy użyciu miarek przeważnie przekarmiamy nasze zwierzaki. W dawce karmy należy uwzględnić też wszystkie smakołyki i resztki ze stołu podawane kotu. Plasterek szynki zawiera około 50 kcal, sera żółtego ok. 60 kcal, a pieczonego pasztetu ponad 100 kcal. Jeśli nie uwzględnimy dodatków w diecie kota, możemy łatwo doprowadzić go do nadwagi.

np. Nasz 4 kg kot może zjeść 60 g suchej karmy lub 4 saszetki dziennie. Zwykle dajemy mu rano i wieczorem po saszetce karmy, a na dzień zostawiamy w miseczce 30 g suchego.  W ten sposób 50% zapotrzebowania na energię pokrywamy karmą mokrą, a 50% suchą. Dziś rano kot oprócz saszetki dostał jeszcze plasterek żółtego sera. W takim przypadku, żeby nie przekroczyć dziennego zapotrzebowania na energię, należy zrezygnować z wieczornej saszetki lub ograniczyć dawkę suchej karmy do 15 g. Jeśli nie zredukujemy dziennej dawki jedzenia, nasz kot po zjedzeniu 1 plasterka sera, otrzyma 25 % więcej kalorii niż potrzebuje. Ta zbędna energia zostanie przekształcona w tłuszcz.

Oprócz ilości jedzenia, bardzo istotny jest sposób jego podawania. W naturze koty najczęściej polują na małe ofiary, co oznacza, że przyjmują pokarm często w małych porcjach. Idealnym rozwiązaniem dla kota domowego jest swobodny dostęp do karmy, jednak swobodny dostęp do karmy nie oznacza "zjesz ile chcesz". Jeżeli kot zjada od razu całą dostępną karmę, warto podzielić ją na kilka mniejszych części. Ciekawym rozwiązaniem dla kotów jedzących łapczywie są miski spowalniające przyjmowanie pokarmu . Posiłek spożywany powoli, zapewni uczucie sytości po zjedzeniu mniejszej porcji. 

Jeden z modeli misek spowoalniających jedzenie, możecie Państwo zobaczyć na filmie:
 

W przypadku łapczywych kotów możemy też wykorzystać piłki dozujące karmę. Innym rozwiązaniem jest rozkładanie małych porcji suchej karmy w różnych punktach mieszkania. Początkowo podajemy w ten sposób niewielką część dziennej dawki i układamy ją niedaleko miski. Stopniowo coraz mniej karmy wsypujemy do miski, a więcej ukrywamy przed kotem w różnych zakamarkach. Końcowym efektem będzie całkowite zaprzestanie podawania jedzenia w misce. Żeby zdobyć pożywienie kot musi aktywnie go poszukiwać.

kot zabawka


Drugim istotnym elementem profilaktyki otyłości jest zapewnienie kotu odpowiedniej ilości ruchu. Dzięki ruchowi kot wydatkuje energię przyjętą z pokarmem, tymczasem aktywność wielu mruczków ogranicza się do pokonywania trasy sypialnia - kuchnia - kuweta. Dobrym sposobem na zwiększenie ilości ruchu jest zabawa wykorzystująca naturalny instynkt łowiecki kota. Mamy do dyspozycji gotowe zabawki (myszki, wędki) ale równie dobrze można wykorzystać papierową kulkę, wskaźnik laserowy czy kartonowe pudełko z wyciętymi otworami (większość kotów je uwielbia). Bardzo ważne jest żeby zabawa w polowanie zakończyła się sukcesem = złapaniem ofiary (w przypadku wskaźników laserowych można nakierować światło na wcześniej przygotowany przysmak). Poświęcając na zabawę z kotem minimum 15 minut dziennie (podzielone na kilka 2-3 minutowych sesji) znacznie ograniczamy ryzyko rozwoju otyłości.

playing-cat-wallpaper


Kolejnym istotnym punktem w profilaktyce otyłości jest zadbanie o dobrostan kota. Powszechne  jest zapewnienie kotom dobrej diety, bezpiecznego schronienia i opieki weterynaryjnej, jednak wciąż niewiele osób zwraca uwagę na potrzeby emocjonalne kotów. Nasze domowe mruczki często są znudzone i sfrustrowane. Złe samopoczucie psychiczne rozładowują jedzeniem. W konsekwencji tyją, a do problemów psychicznych dołączają fizyczne. Zależy nam na przerwaniu tego błędnego koła.

Więcej o potrzebach emocjonalnych kotów możecie Państwo przeczytać - TUTAJ

W profilaktyce otyłości istotna jest również regularna kontrola masy i kondycji ciała. Masa ciała dorosłego kota powinna być stabilna. Mitem jest, że koty tyją na zimę. Jeśli tak się dzieje, oznacza to, że przyjmują zbyt dużo pokarmu. Dzięki regularnemu ważeniu możemy szybciej wychwycić zmiany masy ciała i dzięki temu szybciej zareagować. Żeby ważenie było wiarygodne, ważne jest aby używać zawsze tej samej wagi i ważyć kota o tej samej porze dnia. Konsultacja lekarska jest potrzebna jeśli masa ciała kota zmieniła się o 5% lub więcej w ciągu miesiąca lub > 10 % w ciągu pół roku.

ms2410

Jeżeli zauważyliście Państwo wzrost masy ciała kota, zapraszamy na konsultację lekarską. Im wcześniej zostaną podjęte działania, mające na celu powrót do prawidłowej wagi, tym większa jest szansa na sukces i mniejsze ryzyko powikłań związanych z nadmierną masą ciała.

Z kolejnej części artykułu dowiecie się Państwo jak odchudzić kota.
 

Autor: lek. wet. Ewa Trębacz

 

Bibliografia:
1. Focus nurse, Otyłość u kotów, 2008
2. Tony Buffington, Cheryl Holloway, Sarah Abood, Manual of Vetrinary Dietetics, 2004
3. Serisier S., Feugier A., Delmotte S., Biourge V., German AJ., Seasonal variation in the voluntary food intake of domesticated cats (Felis catus), 2014
4. www.ilewazy.pl

 

Zdjęcia:
1. http://www.catvideos.com/mews/lets-make-em-purr-it%E2%80%99s-happy-cat-month
2. http://www.amazon.com/PetSafe-Egg-Cersizer-Meal-Dispensing-Cat/dp/B003H44R5K
3. https://www.zwierzakowo.pl/portal/wp-content/uploads/2013/04/playing-cat-wallpaper.jpg
4. http://www.chardermedical.com/beloved-pet/MS2410.html

 Film:
1. https://www.youtube.com/watch?v=0vWfYcQ1Lx0
Czytaj więcej...
07 Lut

Etogram kota

Napisane przez Opublikowano w Porady
Etogram kota czyli kot zawsze chadza własnymi drogami.
 

Czym jest etogram?
Etogramem nazywamy opis systemu określonych czynności zwierząt jednego gatunku, obejmujący typowy dla niego sposób zachowania. Etogram jest niczym wydeptane ścieżki, którymi kot musi pójść, aby stać się spełnionym. Warto go poznać, aby móc wychować radosnego kota. Zwierzęta nieszczęśliwe o wiele częściej borykają się z problemami natury psychicznej, takimi  jak apatia, depresja czy agresja oraz fizycznymi: jak otyłość i skłonność do zachorowań z powodu przewlekłego stresu.
W domach, gdzie koty mogą swobodnie wychodzić na dwór, większość tych potrzeb zaspokajana jest w trakcie wędrówek. Jeżeli nasz kot nie ma możliwości wychodzenia na dwór, to nas - właścicielach - spoczywa obowiązek stworzenia mu takich warunków, w których będzie mógł je zaspokoić.

Do etogramu kota zaliczamy:
- sen,
- pielęgnację / toaletę,
- znaczenie terenu,
- polowanie,
- zabawę,
- jedzenie,
- obserwację,
- eksplorację,
- ukrywanie się.

Etogram kota


SEN czyli koty to śpiochy...

To stwierdzenie mogłoby obrazić każdego potencjalnego przedstawiciela tego gatunku. Owszem, koty przesypiają średnio od 15 do 20 godzin w ciągu dnia, jednak nie jest to sen ciągły. Znaczna część tego czasu to tzw. drzemka, z której kot może się błyskawicznie obudzić i ruszyć na polowanie. Faza snu głębokiego trwa jedynie 5 minut, po których kot cyklicznie wraca do fazy drzemki na około godzinę.
Mitem jest także, że koty są nocnymi łowcami. Większość z naszych milusińskich uaktywnia się na jakąś godzinkę w porze zmroku oraz o wschodzie słońca. Dostosowują także swoją porę aktywności do pór karmienia i niczym syrena alarmowa, potrafią przywołać właściciela, jeśli miska za długo stoi pusta.

Kot nie zna się na zegarze, nie liczy minut. W wyznaczaniu pór karmienia najczęściej kieruje się znajomymi odgłosami oraz natężeniem światła. Jeśli nasz mruczek codziennie o świcie oznajmia, że pora wstawać, warto zaopatrzyć się w rolety lub szczelne zasłony. Dzięki takiemu zabiegowi  możemy "oszukać" zegar biologiczny kota i wydłużyć czas naszego snu.
Należy pamiętać, że czas snu zależy od wieku i stanu zdrowia kota. Jeżeli młody kot przesypia całe dnie, warto skonsultować się z lekarzem weterynarii. Nadmierna senność może być obajwem chorób somatycznych oraz depresji.

Sen
 
Kobiety  i koty wciąż są zajęte TOALETĄ...
Piękna, lśniąca i puszysta sierść jest chlubą każdego kota. Podczas pielęgnacji sierści, kot usuwa z niej zabrudzenia i martwe włosy oraz rozprowadza na jej powierzchni wydzielinę z gruczołów łojowych. Ta wydzielina chroni futerko kota przed nadmiernym zawilgoceniem, promieniami UV oraz pomaga w utrzymywaniu prawidłowej temperatury ciała. Myjąc się nawzajem, koty zaspokajają także potrzeby społeczne. Nie zdziwmy się, jeśli kot zacznie iskać lub wylizywać nasze włosy - robi to bo nas akceptuje i uważa za część stada.
Stan kociej sierści zwykle odzwierciedla jego samopoczucie i stan zdrowia. Jeśli widzisz, że kot zaniedbuje zabiegi pielęgnacyjne, zgłoś się z nim do lekarza weterynarii w celu przebadania.
Warto też pamiętać, że koty nie zawsze jest w stanie sam wykonać całą toaletę. Zwłaszcza starsze osobniki mogą wymagać większej uwagi z naszej strony. Jest także wiele ras kotów, które wymagają regularnego czesania (np. koty perskie, maine coon, syberyjskie) lub kąpieli (sfinks, cornish rex, devon rex).

toaleta
 
ZNACZENIE TERENU - porwana kanapa czyli mój kot projektant.
Znakomita większość posiadaczy kotów wie, że posiadanie nieporwanych mebli i niepozaciąganych dywanów graniczy z cudem. Drapanie jest jednym z najsilniej zakorzenionych instynktów kota służących do oznaczania terytorium. Nie da się oduczyć kota drapania, można za to nakierować jego uwagę na przedmioty przez nas akceptowane:  drapak, drewniany pieniek lub matę. Wymaga to poświęcenia czasu, cierpliwości i konsekwencji. Możemy przy okazji wspomóc się sprayami z kocimiętką, żeby zwrócić uwagę kota na wybrane przez nas przedmioty.

Zdarza się, że koty drapią meble na tle nerwowym, aby zwrócić naszą uwagę lub pokazać nam, że jesteśmy niżej w stadzie. Nie należy wtedy krzyczeć ani karać kota, takie zachowanie zwykle przyniesie efekt odwrotny od zamierzonego. Kot pewnie ucieknie i przestanie drapać mebel, jednak przy pierwszej możliwej okazji zrobi to znowu. Agresja nie sprzyja rozwiązaniu problemu drapania. Lepiej postarać się żyć z kotem w zgodzie i konsekwentnie nagradzać go za każde poprawne użycie drapaka. Cel jest osiągalny i wart poświęconego trudu.

pazurki

Inną formą znaczenia terenu jest pryskanie moczem. Większość kotów domowych jest kastrowana, w celu przytępienia tej potrzeby. Jeśli mimo tego kot załatwia się poza kuwetą, prawdopodobnie jest to związane z problemem natury fizycznej lub psychicznej. Szalenie istotne jest miejsce gdzie stoi kuweta. Kot z natury nie załatwia się tam gdzie je, kuweta nie powinna stać blisko misek. Większość kotów preferuje załatwianie się w ustronnym miejscu, zatem kuweta w ruchliwym korytarzu też nie będzie dobrym rozwiązaniem.

Kolejnym istotnym elementem jest czystość i jakość podkładu, który wkładamy do kuwety. Kot nie będzie chciał się załatwiać do brudnej kuwety. Koty mają też swoje preferencje dotyczące żwirku, mogą preferować jeden rodzaj i odmawiać korzystania z kuwety jeśli zostanie on zmieniony na inny. Warto też zwrócić uwagę na stan kocich łapek, gdyż zwłaszcza żwirki silikonowe mogą powodować podrażnienia skóry.

Duża część kotów nie przepada za krytymi kuwetami. Są one duszne i ciasne, a powietrze, nawet przy regularnym sprzątaniu jest przesycone amoniakiem. Kryte kuwety przypominają toalety typu ToiToi - kto z nas lubi się w nich załatwiać?

Nie każdy sposób znaczenia terenu przez kota jest dla nas przykry. Kto z nas nie lubi kiedy kot ociera się o nasz łydki? Dla kota to też forma znaczenia terenu - podczas ocierania się rozprowadza poprzez wydzielinę z gruczołów policzkowych swój zapach. W ten sposób pokazuje nam, że jesteśmy częścią jego stada.

 
POLOWANIE I ZABAWA czyli myśliwy doskonały
Nawet krótka obserwacja naszego pupila pozwala na wysnucie wniosków, że jest on stworzony do polowania. Duże, trójkątne małżowiny uszne ułatwiają usłyszenie najcichszego szmeru, wysunięty nos usprawnia powonienie, ogromne, wyposażone w błonę światłoczułą oczy, odpowiednio osadzone na trójkątnej czaszce sprawiają, że kot widzi więcej i sprawniej, nawet przy słabym oświetleniu.

Chociaż minęło już wiele lat od jego udomowienia, kot jest wciąż doskonałym myśliwym. Aby czuł się spełniony należy zapewnić mu możliwość zaspokajania instynktu łowieckiego. Warto zaopatrzyć się w różne zabawki, futerka i inne "ofiary", żeby kot nie wziął za cel nas samych. Powszechnie uważane za agresję polowanie na nogi czy ręce to nic innego jak niezaspokojony instynkt łowcy. Warto poświęcić co najmniej  15 minut dziennie na energiczną zabawę z kotem. Wykorzystajmy zabawki na sznurkach, wędki, piłki, myszki. Koty bardzo szybko uczą się aportować - potrafią zawstydzić swoimi umiejętnościami niejednego psa. Wspólna zabawa z kotem, nie tylko zaspokaja jego instynkt łowcy, ale także wpływa pozytywnie na relację kota z właścicielem.

polowanie

Warto pamiętać, że kot z zaspokojonym instynktem łowcy to najczęściej kot smukły, zdrowy i szczęśliwy. Kot nie przestaje się bawić, bo jest gruby, tylko tyje, bo nie ma jak spalić nadmiaru kalorii, a swoje frustracje topi w misce karmy. Otyłość jest jedną z największych bolączek trapiących nasze koty. Drugą jest depresja.  Zadbajmy żeby nasz mruczek, nie dołączył do grona smutnych tłuścioszków.

 
JEDZENIE - miłość mojego mruczka
Każdy kot, tak jak i wszystkie inne gatunki zwierząt, potrzebuje dobrej, zbilansowanej karmy aby mógł mieć siłę na zaspokajanie swoich instynktów. Żeby żyć, trzeba jeść, jednak nie wolno dopuścić by jedzenie stało się jedynym źródłem radości kota. Jeśli tak się stanie ryzykujemy kocią depresją, syndromem urologicznym, otyłością i wieloma innymi przykrymi konsekwencjami.

Podawanie przysmaków, może być częścią  zabawy i zaspokajania instynktu łowcy kota, ale absolutnie nie może być wyznaniem naszej miłości do niego.

jedzenie
 
Geniusz tkwi w poznaniu - POZNAWANIE OTOCZENIA, OBSERWOWANIE, UKRYWANIE SIĘ
Koty  są z natury ciekawe. Uwielbiają eksplorować nowe terytoria czy badać nieznane przedmioty. W tym celu najczęściej ukrywają się, a następnie obserwują. Gdy już rozważą wszystkie za i przeciw, przechodzą w inne miejsce i ponownie rozpoczynają obserwację. Kot zwyczajnie siedzi, bądź leży i patrzy. Takie pozorne "nic nie robienie" jest w rzeczywistości zaspokajaniem ważnej potrzeby kota.

W naturze kotowate najczęściej prowadzą obserwację z wysokości. Mruczki w naszych domach, będą zaspokajały tę potrzebę wchodzą na parapety, półki czy szafy. Warto zawczasu usunąć z mebli cenne i delikatne przedmioty - unikniemy w ten sposób przykrych niespodzianek.

Dobrze jest jeśli kot ma do dyspozycji przynajmniej jeden wysoki drapak, z systemem półek i hamaków, które umożliwią mu przeprowadzanie obserwacji terenu "z góry".  Jeśli w naszym mieszkaniu nie ma miejsca na taki mebel, można ograniczyć się do wąskich półek (specjalnie dla kota) umieszczonych na różnej wysokości.

polka

Kiedy kot potrzebuje więcej prywatności, świetnie sprawdzi się budka. Można ją kupić praktycznie w każdym sklepie zoologicznym. Możemy też sami zrobić kotu domek z grubego kartonu - większość kotów je uwielbia.

 
Na podsumowanie cytat z wiersza znanego artysty:
" Gość nie lubi kotów, więc nerwy tłumię,
Jednak mu wybaczam, bo ja go rozumiem:
Przebywając z kotem,
…w bliskiej zażyłości,
Mógłby się nabawić, kompleksu niższości"
Franciszek Klimek

 
Autor: lek. wet. Monika Buza

Bibliografia :
1.       „Sekretny język kotów”  Dunphy Heather  2013
2.       „ Co Twój kot próbuje ci powiedzieć ?  poznaj tajemnice kociej psychologii.” Arden Moore 2014
3.       „Kot w szponach depresji”  Lek wet Dagmara Mieszkis – Swięcikowska artykuł z Kocie sprawy grudzień2014/ styczeń2015
4.       „5 minut konsultacji weterynaryjnej.  Psy i koty” F.W.K Smith Jr, L. Tilley. Wyd 2008rok

 
Zdjęcia:
1. http://www.koorados.cba.pl/images/n22-prokotpotrzeby3.jpg
2. http://gosouthonline.co.za/wp-content/uploads/2014/07/sleeping_cat.jpg
3. http://x3.cdn03.imgwykop.pl/c3201142/comment_4hdAqD6hrKvqPevn3QMvRdCmDM7sYv5f,w400.jpg
4.  http://img.webmd.com/dtmcms/live/webmd/consumer_assets/site_images/articles/health_tools/behavior_problems_in_cats_slideshow/photolibrary_rm_photo_of_cat_scratching_side_of_chair.jpg
 5. https://www.knowbetterpetfood.com/files/u2/hunting-cat_-istock.jpg
6. http://www.companionvet.ca/wp-content/uploads/2014/03/cat-eating.jpg
7. http://s.miauhau.pl/b/media/gags/1409/04/2872-polki-dla-kotow-0.jpg

 
Czytaj więcej...

Wyobraźmy sobie taką sytuację: wracamy do domu po całym dniu pracy. Kot leży zwinięty w kłębek na swoim ulubionym miejscu. Na nasz widok przeciąga się i biegnie do kuchni. Daj mi jeść - oznajmia głośnym miałczeniem. Nakładamy mu do miski porcję karmy. Kot zjada w pośpiechu i wraca wylegiwać się na swoje ulubione miejsce. Brzmi znajomo? Tak wygląda rzeczywistość wielu kotów w Polsce. Kot z naszego wyobrażenia wydaje się zadowolony, jednak to tylko pozory. Ten kot niemal na pewno juz jest lub będzie otyły, a otyły kot to kot nieszczęśliwy. Z tego artykułu dowiecie się Państwo jak powstaje nadwaga i otyłość, jakie są ich konsekwencje oraz jak stwierdzić czy waga kota jest prawidłowa. W kolejnych artykułach przekażemy Państwu informacje jak zapobiegać nadwadze i otyłości oraz jak pomóc otyłym kotom wrócić do optymalnej masy ciała.
 
Otyły kot


Jak powstaje otyłość?

Do nadwagi, a w konsekwencji do otyłości, dochodzi gdy ilość energii pobieranej z pokarmem przewyższa jej wydatkowanie. Nadmiar energii gromadzony jest w organizmie głównie w postaci tkanki tłuszczowej. Wyróżniamy trzy stopnie nadmiernej masy ciała:

1) NADWAGA PROSTA - masa ciała kota przekracza o mniej niż 10% jego optymalną masę ciała.
2) NADWAGA - masa ciała kota przekracza jego optymalną masę ciała o 10-20 %.
3) OTYŁOŚĆ - masa ciała kota przekracza jego optymalną masę ciała o ponad 20%.

Wg badań epidemiologicznych prawie połowa kotów w Polsce cierpi z powodu nadmiernej masy ciała. Wśród nich około 33% to zwierzęta z nadwagą, zaś około 14% to koty otyłe.

Nadwaga i otyłość częściej dotyka kocury niż kotki. Na rozwój otyłości najbardziej narażone są koty:
- przebywające wyłącznie w domu, zwłaszcza jeśli długo przebywają same,
- karmione do woli lub karmione karmą bogatą w węglowodany,
- kastrowane (zwłaszcza kocury) oraz kotki, u których stosowana jest antykoncepcja hormonalna,
- nerwowe lub w depresji, dla których pożywienie stanowi zastępcze źródło przyjemności.

 
Konsekwencje otyłości.
Otyłość ma negatywny wpływ na jakość życia kota, prowadzi do licznych zmian w organizmie oraz w znacznym stopniu zmniejsza komfort i długość życia zwierzęcia.

Chory kot


W porównaniu z kotami o prawidłowej masie ciała, otyłe koty:
- 7x częściej mają cukrzycę,
- 6x częściej mają choroby układu krążenia,
- 5x częściej mają choroby układu moczowego,
- 3x częściej mają problemy ze stawami,
- 2x rzadziej nie mają żadnych problemów zdrowotnych.

Oprócz problemów fizycznych, otyłość prowadzi również do zaburzeń natury psychicznej kota. Otyłe koty czują się bardziej zestresowane, gdyż w sytuacji zagrożenia nie są w stanie uciec, wskoczyć na bezpieczną wysokość i trudniej jest im się ukryć. Często prowadzi to powstania błędnego koła, w którym zdenerwowany kot rozładowuje stres jedząc, co w konsekwencji prowadzi do dalszego przyrostu masy ciała.

 
Jak sprawdzić czy kot ma nadwagę, czyli dlaczego zwykłe ważenie nie wystarczy?

W przeciwieństwie do ludzi, u kotów brak jest gotowego schematu umożliwiającego określenie optymalnej masy ciała w zależności od wielkości. Prawidłowa waga dorosłego kota waha się od 2,5 do nawet 10 kg. Nawet w obrębie jednej rasy dopuszczalny zakres wagi jest bardzo szeroki, np.:
- kot perski 3,5 - 7 kg,
- maine coon 4,5 - 10 kg,
- kot syjamski 2,5 - 5,5 kg.

Ważenie


Pers ważący 5 kg mieści się w środku normy, co nie oznacza, że jego waga jest prawidłowa. Jeśli jest kotem drobnej budowy, może mieć znaczną nadwagę, a jeśli zalicza się do dużych kotów -  niedowagę.

Żeby ocenić czy waga kota jest prawidłowa, lekarz weterynarii oprócz ważenia, ogląda go i omacuje. Podczas omacywania lekarz zwraca uwagę na ilość tkanki tłuszczowej zlokalizowanej w okolicy żeber, kręgosłupa lędźwiowego i podbrzuszu. Następnie ocenia kondycję ciała (BCS) kota przy użyciu 5 lub 9 stopniowej skali.

bcs


W przychodni możecie Państwo bezpłatnie zważyć zwierzaka oraz poprosić lekarza o ocenę jego kondycji ciała. Waga i BCS zostaną zapisane w karcie kota. 

Autor: lek. wet. Ewa Trębacz

Bibliografia:
1. Jerold S. Bell, Kathleen E. Cavanagh, Larry P. Tilley, Francis W.K. Smith, Rasy psów i kotów - przewodnik weterynaryjny, 2013
2. Raport z badania "Otyłość psów i kotów w Polsce", 2009
3. Focus nurse, Otyłość u kotów, 2008

Zdjęcia:
1. http://www.nacentralohio.com/wp-content/uploads/2013/10/Fat-Cat.jpg
2. http://ivcjournal.com/feline-diabetes-mellitus/
3. http://www.chardermedical.com/beloved-pet/MS2410.html
4. http://www.wsava.org/sites/default/files/Body%20condition%20score%20chart%20cats.pdf

Czytaj więcej...
10 Sty

-Pchły? Mój pies / kot ich nie ma!

Napisane przez Opublikowano w Porady
-Pchły?
Mój pies/kot ich nie ma!

zdjęcie nr 1

Czy na pewno? Przyjrzyjmy się bliżej tym maleńkim owadom i dowiedzmy się czegoś więcej. Oto najczęściej zadawane pytania, na które odpowiadamy jako lekarze weterynarii.

 Kupiliśmy szczeniaczka/kociaczka z hodowli, ma rodowód i książeczkę szczepień. Nie może mieć pcheł!
Sprawdźmy, czy w książeczce jest wpis dotyczący zastosowania preparatu przeciwpchelnego. Jeśli nie ma, to nie wahajmy się poprosić lekarza o preparat bezpieczny dla młodego zwierzęcia. W ten sposób będziemy mieć pewność, że my i nasz pupil jesteśmy zabezpieczeni przed przykrymi pasożytami.

 My? Przecież pchła psia czy kocia nie gryzie ludzi!
Pchła jest pasożytem kosmopolitycznym. Pchła psia najbardziej lubi krew psa, lisa i wilka. Niestety smakuje jej też człowiek, kot, szczur i tchórz. Podobnie jest z pchłą kocią.

zdjęcie nr 2

 Jakie choroby przenoszą pchły?
Pchły najczęściej powodują niepokój i świąd u zwierząt dotkniętych inwazją. Zwierzęta uczulone na ślinę pcheł cierpią z powodu APZS (alergiczne pchle zapalenie skóry).

Silna inwazja pcheł może powodować u szczeniąt i kociąt anemię.

Ponadto pchły przenoszą inne choroby zakaźne i pasożytniczne, między innymi:  
- tasiemca psiego (atakującego również koty),
- tasiemca ludzkiego,
- niektóre nicienie,
- parwowirusa kotów wywołującego panleukopenię,
- wirusa myksomatozy królików,
- riketsje z rodzaju Bartonella wywołujące chorobę kociego pazura,
- prawdopodobnie Mycoplazmy wywołujące zakaźną anemię kotów,
- oraz liczne bakterie.

 Jak rozpoznać, że to pchły?
Najłatwiej rozpoznać silną inwazję pcheł. Po rozchyleniu futerka można zobaczyć ruszające się, skaczące punkciki wielkości 1,5-3 mm. Na skórze widoczne są też ślady ukąszeń i drapania, a także wyłysienia i rozległe rany. Jednak te przypadki są rzadkie i dotyczą bardzo zaniedbanych lub bezdomnych zwierząt.

Nasi wyczesani i wykąpani pupile mogą nie mieć tak oczywistych objawów. Należy wtedy przeprowadzić test polegający na dokładnym wyczesaniu sierści specjalnym gęstym, metalowym grzebieniem i szukaniu odchodów pcheł. Odchody w kontakcie z wilgotnym papierowym ręcznikiem pozostawią zabarwione na czerwono-brunatno kropki. To przetrawiona krew.

 Zastosowaliśmy kropelki przeciw pchłom. Czy już po kłopocie?
Najczęściej stosowane preparaty przeciwko pchłom mają postać spot-on, czyli kropel podawanych bezpośrednio na skórę psa czy kota. Skutecznie zabijają postacie dorosłe przez okres około 4 tygodni. Potem ich działanie się kończy. I tu problem dopiero się zaczyna, bo:
- na psie lub kocie przebywają głównie dorosłe pchły, które stanowią jedynie około 5% populacji pcheł,
- około 95 % pcheł to pchle  jaja, larwy i poczwarki, znajdujące się w większości w środowisku: na posłaniach, dywanach, kanapach, w szczelinach w podłodze,
- rozwój pchły od jaja do postaci dorosłej trwa w sprzyjających warunkach około 2 tygodni ale może się przedłużyć nawet ponad pół roku,
- dorosła pchła może przeżyć kilka miesięcy bez jedzenia.

zdjęcie nr 3

Jak, w takim razie, chronić nasze zwierzaki i rodzinę przed pchłami?
Konieczne jest stosowanie preparatów przez odpowiednio długi czas oraz likwidować postacie larwalne i jaja w środowisku.

 Jaki preparat jest najlepszy? I Jak się połapać w tych wszystkich środkach?
Istnieje wiele rodzajów preparatów przeciwpchelnych. Oto niektóre z nich do bezpośredniego stosowania u zwierząt.

Nazwa

Substancja czynna

Postać leku

Gatunek docelowy

Czas działania

Postacie, na które działa

Uwaga!

Fypryst

Fipronil

Spot-on

Pies, kot

4-8 tyg.

Dorosłe pchły

 

Stronghold

Selamektyna

Spot-on

Pies, kot

4 tyg. - dorosłe

3 tyg. - jaja

Dorosłe pchły, jaja

 

Duowin contact

Piryproksyfen + permetryna

Spot-on

Pies

4 tyg. - dorosłe

8 tyg.- jaja i larwy

Dorosłe pchły, jaja, larwy

Silnie toksyczny dla kotów

Practic

Pyriprol

Spot-on

Pies

4 tyg.

Dorosłe pchły

 

Advantix

Imidakloprid + permetryna

Spot-on

Pies

4 tyg.

Dorosłe pchły

Silnie toksyczny dla kotów

Advocate

Imidakloprid + moksydektyna

Spot-on

Pies, kot

4 tyg.

Dorosłe pchły

 

Broadline

Fipronil, +

 S-metopren + eprinomektyna + prazikwantel

Spot-on

Kot

4 tyg.

Dorosłe pchły, jaja, larwy

 

Vectra Felis

Dinotefuran + pyriproksifen

Spot-on

Kot

1 miesiąc - dorosłe

3 miesiące - jaja i larwy

Dorosłe pchły, jaja, larwy

 

Kiltix

Propoksur + flumetryna

Obroża

Pies

6-7 miesięcy

Dorosłe pchły

 

Foresto

Imidakloprid + flumetryna

Obroża

Pies, kot

7-8 miesięcy

Dorosłe pchły

Przy częstych kąpielach czas działania 5 m-cy

NexGard Spectra

Atoksolaner + milbemycyna

Tabletki doustne

Pies

4 tyg.

Dorosłe pchły

 

Bravecto

Fluralaner

Tabletki doustne

Pies

12 tyg.

Dorosłe pchły

 

 
Do zwalczania jaj, larw i dorosłych pcheł w środowisku służą preparaty w formie oprysku. Są to:
Sabunol – działa 2 miesiące na wszystkie postacie pcheł (jaja, larwy, dorosłe osobniki). Zawiera permetrynę toksyczną dla kotów.
Flee - działa 8 tygodni na wszystkie postacie pcheł oraz roztoczy. Nie zawiera pestycydów.

 Jednoczesne stosowanie preparatu na zwierzę i do środowiska skutecznie wyeliminuje pchły z naszego życia.

 
Autor: lek. wet. Katarzyna Bryłka

Bibliografia:
1. Dwight D. Bowman," Georgis Parazytologia Weterynaryjna", wyd. I, rok 2012.
2. Jan Rybnicek, "Pchły i wywoływane przez pchły choroby skóry u psów i kotów", materiały konferencyjne, rok 2015.
3. Alicja Buczek, "Atlas pasożytów człowieka", wyd. I, rok 2005.

 Zdjęcia:
1. http://www.reikiforallcreatures.com/blog/wp-content/uploads/2013/05/dog-and-cat-scratch.jpg
2. http://petpalanimalclinic.com/wp-content/uploads/2014/05/cat-scratching-ear.jpg
3. http://www.dupontvet.com/wp-content/uploads/2015/08/Blog-Atopy-Pug-Itching-Ear.jpg

 
Czytaj więcej...
20 Gru

Koci katar

Napisane przez Opublikowano w Porady
Wielu właścicielom koci katar kojarzy się z niegroźnym kichaniem, które samo przejdzie w tydzień. Faktycznie, jeżeli kot ma wysoką odporność, często tak się dzieje. Niestety w części przypadków, zwłaszcza u osłabionych lub bardziej wrażliwych kotów, zakażenie może prowadzić do ciężkiej choroby, a nawet do śmierci. Z tego artykułu dowiecie się Państwo w jaki sposób ograniczyć ryzyko zachorowania i złagodzić przebieg choroby u waszych pupili.

PODSTAWOWE INFORMACJE
Katar koci to potoczna nazwa wirusowego zespołu górnych dróg oddechowych kotów. Do choroby dochodzi w wyniku zakażenia herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1) lub kaliciwirusem kotów (FCV). Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą kropelkową, przez bezpośredni kontakt z nosicielem lub chorym zwierzęciem, rzadziej pośrednio, przez przeniesienie wydzielin chorych zwierząt na rękach czy ubraniach opiekunów lub wspólne korzystanie z kojców, misek czy kuwet. Najczęściej chorują koty mieszkające w dużych skupiskach, zwłaszcza w schroniskach, piwnicach i przepełnionych  domach tymczasowych oraz zwierzęta o upośledzonej odporności.

PRZEBIEG CHOROBY
Po dostaniu się do organizmu kota wirusy uszkadzają komórki nabłonka górnych dróg oddechowych, wywołując zapalenie i predysponując do wtórnych zakażeń bakteryjnych. Siewstwo wirusów rozpoczyna się zazwyczaj w ciągi 1-3 dni od zarażenia i utrzymuje przez kilka tygodni. Zarówno FHV-1, jak i FCV mogą powodować zakażenia trwałe (latentne). Koty zakażone latentnie na co dzień nie wykazują objawów klinicznych choroby, jednak w wyniku stresu, może dojść u nich do reaktywacji wirusa.

Przebieg i czas trwania choroby zależy od wielu czynników - przede wszystkim wieku kota, jego kondycji oraz odporności. Pierwsze objawy są zbliżone dla obu wirusów. Zalicza się do nich kichanie, surowiczy wypływ z jednego lub obu oczu. W dalszej kolejności pojawia się brak apetytu, ślinienie, apatia i postępujące osłabienie.

W przypadku zakażenia Kaliciwirusem kotów dochodzi do wystąpienia silnego zapalenia jamy ustnej. W pyszczku kota tworzą się bolesne nadżerki, które uniemożliwiają pobieranie pokarmu oraz odpowiadają za ślinienie i nieprzyjemny zapach. W części przypadków w wyniku zakażenia dochodzi do ciężki zapaleń oskrzeli oraz zapaleń płuc, które mogą być przyczyną śmierci kota.  Kaliciwirus kotów może przyczyniać się również do wystąpienia zapalenia stawów, objawiającego się dużą bolesnością i niechęcią do poruszania się. Opisano też przypadki zakażeń kaliciwirusem, w wyniku którego dochodziło do powstania owrzodzeń na łapach oraz skórze pyszczka, a nadżerki pojawiały się nie tylko w jamie ustnej, ale także w ścianie jelita, powodując ciężką, krwotoczną biegunkę, a następnie zgon w ciągu kilku dni.

nadzerki


Zakazenie Herpeswirusem kotów typu 1 prowadzi najczęściej do rozwoju silnego zapalenia błony śluzowej jamy nosowej, objawiającego się obfitym wypływem z nosa oraz kichaniem. W przypadku powikłań bakteryjnych wyciek z nosa przekształca się z surowiczego w ropny. Nieleczone zakażenie może przejść w stan przewlekły, w wyniku którego dochodzi do trwałego uszkodzenia nabłonka oraz obumarcia małżowin nosowych.

Herpeswirus kotów jest odpowiedzialny też za zapalenia spojówki oraz rogówki oka. W wyniku zakażenia może dojść do powstania owrzodzenia rogówki. Nieleczone zakażenie może skończyć się trwałym uszkodzeniem rogówki oraz  gruczołów łzowych - aż do rozwoju zespołu suchego oka. W ciężkich przypadkach owrzodzeń, zwłaszcza u kociąt, może dojść do pęknięcia gałki ocznej i całkowitego zniszczenia struktur oka.

herpes


Kotki, u których do zakażenia herpeswirusem doszło podczas krycia, najczęściej ronią lub rodzą słabe kocięta z niedorozwojem układu oddechowego.

LECZENIE
W przypadku zachorowania istotne jest zapewnienie kotu dobrych warunków bytowych. Zwierzak powinien być utrzymywany w ciepłym, spokojnym otoczeniu oraz mieć zapewniony pełnowartościowy pokarm i wodę. Bardzo ważna jest również higiena. Należy regularnie usuwać wydzielinę gromadzącą się w okolicy nosa i oczu.

W łagodnych, niepowikłanych przypadkach kataru kociego do leczenia wykorzystywane są środki stymulujące odporność w postaci doustnej (np.  Immunactive lub Genomune, Vetomune) lub iniekcyjnej (Zylexis). W przypadku zakażenia herpeswirusowego wskazane jest również doustne podawanie lizyny (np. Felisa). Lizyna zmniejsza zdolności replikacyjne herpeswirusów oraz łagodzi przebieg choroby. W cięższych przypadkach wyżej wymienione preparaty są wskazane, jednak oprócz nich potrzebne będą również inne leki.

immunactiv


Koty z zapaleniem spojówek oraz rogówki wymagają podawania kropli i maści nawilżających do oczu. W przypadku powikłań bakteryjnych zwierzakom podaje się antybiotyki. W cięższych przypadkach, przy silnym osłabieniu czy braku apetytu wskazane jest podanie płynów w postaci kroplówki oraz leków wzmacniających. Niechęć do jedzenia często związana jest z obecnością nadżerek w przebiegu zakażenia kaliciwirusowego. W takich przypadkach pomocne mogą być żele do higieny jamy ustnej (np. FreshAid,  Maxi/Guard). Ich zastosowanie łagodzi objawy bólowe oraz przyśpiesza gojenie zmian w jamie ustnej.

freshaid


ZAPOBIEGANIE
Do uniknięcia kataru kociego najważniejsza jest wysoka odporność. Aby ją uzyskać należy zapewnić kotu dobre warunki bytowe oraz przeprowadzić szczepienia ochronne. Pierwszą dawkę szczepionki podaje się kociętom około 9 tygodnia życia, po wcześniejszym odrobaczeniu. Szczepienie należy powtórzyć po 3-4 tygodniach. Kolejną dawkę przypominającą podajemy po roku, a następnie w zależności od ryzyka zachorowania, co 1-3 lata (częściej koty wychodzące, wystawowe, trzymane w skupiskach, rzadziej te żyjące pojedynczo, niewychodzące z domu).

Kotom, które w przeszłości przechorowały katar koci, przed wystąpieniem sytuacji stresowej (np. nowy domownik, przeprowadzka), warto profilaktycznie podawać preparaty stymulujące odporność. Tym, które w przeszłości przeszły zakażenie FHV-1 należy w takim przypadku podać również preparaty z lizyną. 

Autor: lek. wet. Monika Buza
Czytaj więcej...
06 Gru

Strach i fajerwerki

Napisane przez Opublikowano w Porady
Zbliża się noc sylwestrowa. Dla ludzi to czas dobrej zabawy, podsumowań, snucia planów i obmyślania noworocznych postanowień. Dla zwierząt to najbardziej stresująca noc w roku. Z tego artykułu dowiecie się Państwo jak złagodzić strach i pomóc swoim czworonogom bezpiecznie zacząć Nowy Rok.

Dlaczego psy i koty boją się wystrzałów?
                Strach przed głośnym dźwiękiem jest reakcją instynktowną.  Jedynie niewielki odsetek psów  nie reaguje lękiem na wystrzały. W przyrodzie głośny dźwięk przeważnie zwiastuje zagrożenie. Chęć ukrycia się w bezpiecznym miejscu jest naturalna. Dodatkowo psy i koty mają znacznie lepszy słuch niż ludzie. Huk związany z wybuchami fajerwerków może wywoływać u nich fizyczny dyskomfort, a nawet ból.

Jak rozpoznać strach u psa?
                Pierwsze sygnały świadczące o zaniepokojeniu są dość niespecyficzne. Może to być np. oblizywanie warg w sytuacji braku pokarmu. Niektóre psy ziewają, jakby były zmęczone lub znużone, inne wręcz przeciwnie, sprawiają wrażenie nadmiernie czujnych i pobudzonych.
Objawem narastającego lęku będzie dyszenie, kiedy pies nie jest zmęczony, nie chce mu się pić, ani nie jest gorąco. Inne symptomy to podkulenie ogona i kończyn, napięcie mięśni mimicznych twarzy, cofnięcie uszu oraz rozszerzenie źrenic.

Przestraszony pies

Bardzo przestraszony pies odmawia przyjmowania pokarmu (nawet smakołyków). Większość psów o tym poziomie lęku usiłuje uciec lub się schować, nieliczne zamierają w bezruchu.

Jak rozpoznać strach u kota?
                Koty są z natury bardziej skryte. U tego gatunku trudniej jest zauważyć pierwsze symptomy niepokoju. Jednym z niewielu możliwych do zauważenia objawów jest nadmierne pocenie. Gruczoły potowe kotów zlokalizowane są głównie w opuszkach, dlatego zaniepokojony kot zostawia mokre ślady na podłodze.
W przypadku narastającego lęku objawy będą podobne jak u psa - rozszerzenie źrenic, napięcie mięśni mimicznych twarzy, skulenie uszu oraz podkulenie ogona i kończyn. Większość przestraszonych kotów próbuje się schować.

Przestraszony kot

Czym się różni strach od fobii?
                Strach jest naturalną reakcją na sytuację, którą zwierzak traktuje jako zagrożenie. Strach pełni rolę adaptacyjną. Jego zadaniem jest informowanie, że dana sytuacja jest niebezpieczna i należy jej unikać.
Fobia jest reakcją nieprawidłową. Mówimy o niej gdy poziom lęku u zwierzęcia jest niewspółmiernie duży do potencjalnego zagrożenia lub gdy objawy lęku utrzymują się długo po ustąpieniu bodźca, który je wywołał.
Fobia dźwiękowa występuje zdecydowanie częściej u psów niż u kotów. Przykładem reakcji nieprawidłowej będzie np. odmowa wychodzenia na dwór i załatwiania potrzeb fizjologicznych w okresie noworocznym.

Sedno sprawy - czyli jak łagodzić strach i pomóc pupilowi bezpiecznie zacząć Nowy Rok.

Wskazówki dla zwiększenia bezpieczeństwa.
1. Ostatniego dnia grudnia lepiej nie spuszczać psa ze smyczy, ani nie wypuszczać  kota z domu. Nawet pozornie spokojny zwierzak, może spanikować i uciec, jeśli w pobliżu wybuchnie petarda.
2. W ciągu dnia warto wybrać się z psem na długi spacer (tak żeby się zmęczył). Po zmroku lepiej ograniczyć wychodzenie na koniecznego minimum.
3. Jeśli zwierzak nie jest zaczipowany, przed wyjściem na dwór warto założyć mu adresówkę z nr telefonu. Mimo zachowania wszelkich środków ostrożności, zdarza się, że psy zrywają się ze smyczy i uciekają. Czip lub adresówka znacznie zwiększają szanse na jego odnalezienie.
4. Nawet jeśli Twój pupil na co dzień mieszka na dworze, lepiej żeby tę noc spędził w pomieszczeniu. Warto przygotować mu wcześniej bezpieczne miejsce w domu.

 Wskazówki dla łagodzenia lęku.
1. Warto zamknąć i zasłonić okna, tak żeby ograniczyć błyski i huk, związane z fajerwerkami.
2. Spróbuj odwrócić uwagę pupila od wystrzałów. Możesz np. zacząć bawić się jego ulubioną zabawką i zachęcać go do zabawy. Nie zmuszaj go, jeśli nie chce się bawić.
3. Wylizywanie pokarmu działa uspokajająco na psy. Można wcześniej przygotować zabawkę, wypełnioną ulubionym smakołykiem pupila i dać mu ją tuż przed północą.
Kong

4. Warto udostępnić pupilowi bezpieczne miejsce, gdzie w razie potrzeby będzie mógł się schować. Zwierzaki najczęściej wybierają małe pomieszczenia bez okien - np. łazienkę lub piwnicę. Jeśli kot czy pies chce się schować, należy mu na to pozwolić. Drzwi do pomieszczenia powinny pozostać cały czas uchylone, tak żeby zwierzak miał możliwość wejścia lub wyjścia, kiedy tego potrzebuje.
5. Niektóre zwierzaki bardzo dobrze reagują na preparaty oparte na feromonach (różne dla psów i kotów).  Są one dostępne w postaci obroży lub elektrycznych dyfuzorów. Warto je wypróbować jeśli nasz pupil cierpi z powodu łagodnego do średniego lęku w związku z fajerwerkami. W przypadku zwierząt z ciężkim lękiem lub fobią mogą stanowić element postępowania, jednak z pewnością same w sobie nie wystarczą. Aby mogły osiągnąć pełnię swojego działania, należy zastosować je około 2 tygodnie przed Nowym Rokiem.

Dyfuzor    Obroża

6. Psom, które nie mają specjalnych zaleceń żywieniowych, można podać posiłek bogaty w długołańcuchowe węglowodany (np. makaron) na około 1-2 godziny przed północą. Uczucie sytości zmniejsza nasilenie objawów lękowych.

Preparaty uspokajające - podawać czy nie?
                Decyzja o tym czy i jaki preparat uspokajający podać zwierzakowi, będzie uzależniona od poziomu lęku jaki prezentuje.  Jeśli zwierzak nie wykazuje objawów lęku, nie ma potrzeby podawania mu żadnych środków uspokajających. Suplementy o właściwościach przeciw lękowych (np. Kalmaid, Relaxer, Felissa, Zylkene) będą odpowiednie dla zwierząt o niskim do średniego poziomu lęku. Zwierzęta o wysokim poziomie lęku oraz te z fobią dźwiękową powinny dostać leki przeciw lękowe. W obu wypadkach potrzeba około 1-2 tygodni, aby środki te mogły rozwinąć pełnię swojego działania, dlatego ważne jest, żeby decyzji o ich podaniu nie zostawiać na ostatnią chwilę. Szczegółowe informacje dotyczące stosowania leków przeciw lękowych można otrzymać, po konsultacji z lekarzem weterynarii.
               

Każdy właściciel psa czy kota powinien odpowiedzieć na pytanie jak duży jest poziom lęku u jego pupila.
Poniżej uproszczona tabelka jak ocenić poziom lęku.
POZIOM LĘKU

ZACHOWANIE ZWIERZAKA

Brak

Nie zwraca uwagi na fajerwerki.

Przez chwilę jest zainteresowany co się dzieje, później wraca do swoich zajęć.

Umiarkowany

Nie zwraca uwagi na pojedyncze wystrzały.

Wykazuje łagodne objawy lęku podczas kanonady - np. oblizuje się, nadmiernie poci, jest czujny.

Po ustaniu huków natychmiast się uspokaja.

Średni

Pojedyncze wystrzały wywołują krótkotrwały niepokój.

Podczas kanonady sylwestrowej wykazuje wyraźne objawy lęku - np. kuli się, dyszy. Nie próbuje uciekać, ani się schować.

Mimo lęku dąży do interakcji z właścicielem - daje się włączyć do zabawy, wykonuje polecenia.

Krótko po ustaniu huków zachowuje się zupełnie normalnie.

Wysoki

Wykazuje bardzo wyraźne objawy lęku podczas kanonady - kuli się, dyszy, usiłuje schować.

Mimo wysokiego poziomu lęku, reaguje na właściciela, choć przeważnie nie wykonuje poleceń.

Po ustaniu huków potrzebuje dłuższej chwili na uspokojenie. Następnego dnia zachowuje się już normalnie.

Fobia dźwiękowa

Jest przerażony sylwestrową kanonadą. Za wszelką cenę usiłuje się schować.

Nie reaguje na właściciela, sprawia wrażenie oszalałego ze strachu.

Objawy lęku są widoczne już kilka dni przed Sylwestrem i / lub utrzymują się po nocy sylwestrowej.

 
W przypadku zwierząt z wysokim poziomem lęku i fobią dźwiękową, warto zwrócić uwagę na fakt, że leki przeciw lękowe mają za zadanie ograniczyć negatywne efekty silnego stresu. Ich działanie jest jedynie doraźne. Aby długotrwale zmniejszyć strach przed wystrzałami należy przeprowadzić stopniowe odwrażliwianie na dźwięki. Jest to proces wymagający przynajmniej kilkumiesięcznej pracy, najlepiej pod okiem doświadczonego szkoleniowca lub behawiorysty.

 Czego nie należy robić?
1. Nie próbuj pocieszać ani uspokajać pupila, kiedy wykazuje objawy lęku. Nie krzycz na niego. W ten sposób tylko utwierdzisz go w przekonaniu, że jest się czego bać.
2. Nie podawaj leków uspokajających bez konsultacji z lekarzem weterynarii.
3. Nie zostawiaj zwierzaka przyjmującego leki uspokajające samego w domu. Zwierzęta przyjmujące leki, powinny mieć zapewnioną opiekę.

Autor: lek. wet. Ewa Trębacz
Czytaj więcej...
26 Maj

Udar cieplny u psów

Napisane przez Opublikowano w Porady
Udar cieplny – objawy przegrzania i udaru u psa, jak zapobiec wystąpieniu udaru, jak udzielić pierwszej pomocy.


Dlaczego psy są wrażliwe na przegrzanie?

W gorące dni psy regulują temperaturę ciała głównie dzięki dyszeniu. Ten sposób oddawania ciepła jest znacznie mniej wydajny niż pocenie się. Gruczoły potowe psów zlokalizowane są tylko na opuszkach łap i na nosie, a ilość potu, jaką produkują nie wystarcza do skutecznego ochładzania organizmu. To dlatego u psa może dojść do przegrzania, nawet jeśli nam nie jest zbyt gorąco.

Gorący dzień


Prawidłowa temperatura wewnętrzna psa (mierzona w odbytnicy), powinna wynosić 38 - 39° C. Jeśli w upalny dzień pies nie jest w stanie oddać wystarczającej ilości ciepła, jego temperatura zaczyna szybko rosnąć. Z przegrzaniem mamy do czynienia w sytuacji, kiedy wewnętrzna temperatura psa wynosi 39-40,5° C. Przy udarze cieplnym to temperatura wewnętrzna zwierzęcia jest wyższa niż 40,5° C. Jest to stan bezpośredniego zagrożenia życia. Jeśli temperatura przekroczy 41,5-42° C dochodzi do nieodwracalnych uszkodzeń narządów wewnętrznych, a w konsekwencji do śmierci.


Objawy przegrzania i udaru u psa

1.       Pierwszym sygnałem, że naszemu psu jest za gorąco jest przyśpieszenie oddechów i oddychanie z otwartym pyskiem (dyszenie). To jest moment, w którym powinieneś zareagować. Poniżej znajdziesz sposoby na skuteczne schłodzenie psa.

Dyszenie


2.       W dalszej kolejność oddechy stają się cięższe i głębsze. Pies jest osłabiony, pokłada się, niechętnie wstaje. Początkowo może się bardziej ślinić, później jego śluzówki stają się suche. Jeśli nie udzielisz psu pomocy w krótkim czasie jego życie będzie zagrożone.

3.       Następnie pojawią się objawy wstrząsu: dezorientacja, brak reakcji na otoczenie, bladość błon śluzowych, niekiedy biegunka i wymioty z domieszką krwi. Wstrząs jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia. Psu niezbędna jest szybka pomoc lekarska.

4.       W najcięższych przypadkach mogą pojawić się drgawki i utrata przytomności. Oddechy zwierzaka stają się coraz płytsze i wolniejsze, w końcu ustają. Jeśli wystąpią te objawy szanse na uratowanie psa są minimalne.

 
Jak nie dopuścić do przegrzania psa?

1.       Upewnij się, że Twój pies ma stały dostęp do świeżej wody i może schować się w zacienionym miejscu. Miska z wodą do picia zawsze powinna znajdować się w zacienionym miejscu. Regularnie sprawdzaj ilość wody w misce.W wyjątkowo gorące dni nie zostawiaj psa bez opieki na terenie posesji.
Zapewnij psu stały dostęp do wody!

2.       Unikaj forsownych spacerów z psem w najgorętszej porze dnia. Na dłuższy spacer wybierzcie się wcześnie rano, późnym popołudniem lub wieczorem. Zabierz dla niego wodę.

3.       Pod żadnym pozorem nie zostawiaj psa nawet na chwilę w zaparkowanym samochodzie! Nawet, jeśli pojazd stoi w cieniu, a okna są uchylone temperatura w jego wnętrzu wzrasta bardzo szybko.

4.       Pod żadnym pozorem nie zabieraj psa na wycieczkę rowerową. Nawet, jeśli jedziesz powoli, pies biegnący za rowerem błyskawicznie się przegrzewa. Takie przejażdżki są jedną z najczęstszych przyczyn udarów u psów.

5.       Nie zostawiaj przywiązanego psa na słońcu. Jeśli już musisz go na chwilę zostawić (np. pod sklepem) znajdź mu kawałek cienia.

NIGDY nie zostawiaj psa w zaparkowanym samochodzie!

6.       Nie zakładaj psu kagańca. W gorące dni pies musi mieć możliwość szerokiego otwarcia pyska i dyszenia.

7.       Pamiętaj, że niektóre psy są bardziej wrażliwe na upały niż inne – bądź czujny, jeśli Twój pupil ma problemy z sercem, jest otyły lub zalicza się do psów ras brachycefalicznych (np. pekińczyki, buldożki francuskie, sharpei, itp.). Ma ciemną lub czarną sierść. Jest psem o gęstej okrywie włosowej (np. czarny terier rosyjski, sznaucer olbrzym, nowofunland, psy północy: Alaskan malamute, syberian husky)

 
Zasady pierwszej pomocy psu w przypadku przegrzania i udaru

A.      Jeśli podczas spaceru obserwujesz u psa początkowe objawy przegrzania (dyszenie):

1.       Daj mu odpocząć. Usiądźcie w chłodnym, zacienionym miejscu.

Regularnie odpoczywajcie w cieniu

2.       Podaj mu wodę do picia.

3.       Przed dalszym marszem zwilż mu sierść.

B.      Jeśli wystąpią cięższe objawy przegrzania (osłabienie, cięższe, głębokie oddechy):

1.       Przenieś psa do chłodnego pomieszczenia.

2.       Zmocz jego sierść letnią wodą.

3.       Daj mu wodę do picia.

4.       Jeśli Twój pies nie chce pić wody lub masz wątpliwości czy jego stan się poprawia skontaktuj się z lekarzem weterynarii.

C.      Jeśli wystąpią objawy udaru (wstrząs, drgawki, utrata przytomności):

1.       Natychmiast przenieś psa do chłodnego pomieszczenia.

2.       Obficie zmocz go letnią wodą. Woda nie powinna być zimna. Zbyt gwałtowne ochłodzenie może doprowadzić do zatrzymania akcji serca.

3.       Od razu po schłodzeniu zawieź psa do lekarza weterynarii. Jeśli masz taką możliwość uprzedź lekarza, że przywieziesz pacjenta z udarem. Dzięki temu będzie mógł się przygotować na Wasz przyjazd i szybciej udzielić pomocy.

 



Czytaj więcej...
© Wesoły Pies.
background